De finish......

Inmiddels ben ik al weer twee weken in Losser en ben ik nog steeds bezig met "afkicken". 

Maria en Janna zouden me verwelkomen als ik in Santiago de Compostela zou aankomen bij de kathedraal. Maria had een hotel geboekt voor vrijdag en zaterdag (1 en 2 augustus). Ik zou zaterdagochtend vanaf een camping vlak bij Santiago vertrekken. Maria en Janna zouden vrijdagavond aankomen zodat ze na een overnachting de andere dag s'ochtends vroeg op tijd bij de kathedraal zouden zijn.

Het is toch anders gegaan. Ik hoorde van andere lopers dat de viering met de botafumeiro in de kathedraal op vrijdagavond om 19.30 uur zou plaatsvinden. Hierbij wordt met het grootste wierookvat ter wereld tijdens de kerkdienst geslingerd door de kathedraal.(het is om de kathedraal te zuiveren van stinkende pelgrims) Het is een toeristische attractie speciaal voor de pelgrims. Dit wordt niet dagelijks gedaan anders dan tegen betaling van 400 euro. Ik wilde dit niet missen. Inmiddels wist ik dat Maria niet voor 22.00 uur in Santiago zou zijn. Ik heb besloten door te lopen naar Santiago om na de kerkdienst Maria en Janna te verwelkomen in plaats van andersom. Op zondag zijn Maria en ik nog een keer naar een kerkdienst geweest en toen werd er ook wel "geslingerd".(zie de video bij de foto's)

In dat weekend kwamen nog vele bekenden aan in Santiago zodat ook Maria een beeld kreeg van de mensen waarmee ik gedeeltes van de tocht heb gelopen in Spanje. 

Van 4 t/m 9 augustus zijn we nog in Spanje gebleven en hebben we een stuk over de Meseta en in de Pyrineen gelopen en hebben we overnacht in het zusterhuis in Leon waar ik tijdens de tocht ook had overnacht zodat ze een indruk hebben gekregen van de Camino Frances in Spanje.

Eenmaal terug in Losser op zaterdag  9 augustus stond me een grote verrassing te wachten. Ik werd verwelkomd door broers en zus met aanhang en kinderen. Op de inrit moest ik door een lint over de finish gaan en ik zag dat in onze tuin enkele meesterwerken met spandoeken stonden, gemaakt door familie, schoonfamilie en buurtbewoners, betrekking hebbend op mijn voettocht en mijn 60ste verjaardag.(zie de foto's) In de achtertuin stond een grote feesttent zodat ik begreep waarom ik me geen zorgen hoefde te maken van Maria toen ik haar in Spanje  vertelde dat ik bij aankomst wel iets wilde organiseren voor bekenden omdat het weekend daarop Breughelfeest in Losser zou zijn.

Zondag 10 augustus heb ik samen met familie, schoonfamilie, vrienden, buurtbewoners en enkele collega's een gigantisch gezellige dag gehad. Velen vroegen me de oren van het hoofd. Wat vond ik het leukste van de reis en wat was minder leuk. Ben ik eenzaam geweest en wat heeft het met mij gedaan? Ben ik veranderd? Waarom wilde ik dit gaan doen enz.....enz......Ik kon er nog geen antwoord op geven.

Vorige week werd ik een keer om 3 uur s,nachts wakker en kon ik niet meer in slaap komen. Ik bleef maar denken aan het feest. Ik kwam tot de conclusie dat ik een grote kans gemist had om mijn naasten, Maria, Eva en Janna te bedanken voor de gelegenheid die ze mij gegeven hebben om 4 maanden van huis weg te zijn, de wijze raad die ik onderweg van hun heb gekregen op zwakke momenten en voor hetgeen ze voor mij georganiseerd hebben bij thuiskomst........gewoonweg SUPER!!!

Daarnaast alle moeite die velen hadden genomen om te komen. Sommigen hebben meer dan 200 km.gereden om me te verrassen. De leuke suprises, de vele drank en lieve briefkaarten. Hardstikke bedankt hiervoor.

Ik heb de afstand Losser - Santiago de Compestela nagenoeg geheel te voet afgelegd. Ik heb in nederland 2 keer een stukje de bus genomen. Eenmaal stond ik te schuilen voor de regen in een bushokje en kwam er een bus aan. Ik ben toen meegereden tot het volgende dorpje, plm 3 km verderop en eenmaal om vanaf de camping weer op de route te komen....plm 4 km.Verder heb ik in Frankrijk een keer de trein genomen om naar een grote stad te gaan om er een tandarts te zoeken toen mijn brug was los gegaan.(plm 25 km)

Ik heb vele momenten gehad dat ik me afvroeg waarom ik dit deed. Wilde ik anderen wat bewijzen.......of heb ik gewoon een te grote mond gehad? Het is een kwestie van gewoon doorlopen en niet nadenken hoeveel kilometers je nog te gaan hebt.  Soms baalde ik echt als een stekker en mede door jullie hartverwarmde  reacties kon ik moeilijke momenten overwinnen........heel veel dank hiervoor. 

Daarentegen staat dat ik ook heel veel mooie momenten heb gekend. Heerlijk alleen door de natuur banjeren  ........s'ochtends vroeg genieten van een prachtige zonsopgang......mensen die je met van alles willen helpen......samen lopen met andere geestverwanten.....steeds was het eerste pilsje na een dag wandelen het lekkerste ooit.........dieren die tijdens het wandelen een stukje "meeliepen" ( vlinders, libelles, herten. koeien , konijnen...enz...). Dat waren echt momenten van geluk.

Of ik gegrepen ben door het loopvirus weet ik niet. Slechte momenten vergeet je snel maar die momenten van geluk werken verslavend. Ik denk dat in je eentje lopen en de gehele afstand in 1 keer doen hierbij in het voordeel werken. Wie weet...............